خدایا!
خدایا!
آن را که تنها و ناتوان است، بودن تو، همراهی تو کافی است تا او را بینیاز کند و او را بلاهای ترسناک و سهمگین حفظ کند.
خدایا!
خطاهایم مرا در تنهایی فرو برده و در برابر خشم تو تنها و ناتوانم گذاشته است. خدایا! در چنین حالی از دیدار تو هم هراسان و شرمگینم.
خدایا!
نه هیچ راه و روشی برای آرام شدن و آرامش یافتن مییابم و نه کسی را در یاری خود میبینم؛ که وقتی تو تنهایم بگذاری چه کسی همراهیام خواهد کرد و اگر تو بترسانیام که میتواند آرامشم ببخشد؟
خدایا!
جز تو که پروردگار مایی، که میتواند ما بندگان تو را پناه دهد و آرامش ببخشد و یاری کند؟ خدایا! پناه ما تویی و تنها تو میتوانی به ما آرامش ببخشی و از ناتوانی نجاتمان دهی.
خدایا!
اگر تو روی از ما بگردانی و بخششت را از ما دریغ کنی و بر ما سخت بگیری، یا اگر تو رشته و ریسمان رحمت خود را از دستانمان بکشی، ما به کدام ریسمان میتوانیم چنگ بزنیم و به یاری چه کسی میتوانیم دل خوش داریم؟
خدایا!
ما نه راهی به رحمت تو داریم، مگر از راه تو، و نه امیدی به برآورده شدن نیازهایمان داریم، جز با یاری تو. خدایا! ما بندگان توییم و در پیشگاه تو و در دایره قدرت تو قرار داریم و جز با دستان تو راهی به رهایی نمییابیم.
دعای بیست و یکم امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه
